The Eternal Castle [REMASTERED]

Not for everyone, but definitely for me, baby. No idea how they made this game look the way it does, but I love it. Visually distinct from any other game I've ever played. Mechanically, it's similar to old cinematic platformers like Prince of Persia, Flashback or, especially, Another World, though it definitely carves out an identity all its own. Like those games though, it depends a bit on trial and error and weighty, slow-to-respond controls, so be prepared for that. But the atmosphere in this game is simply impeccable. It cannot be pecced.

This is a wonderful hidden gem of title, upon first glance the game leads to many confusing questions. The developers are unheard of, the publishers have only published like 8 games ever and the game itself has a confusing title. Despite saying remastered you will find there is no such thing as the original. So what gives? I'm honestly not sure, but the game is so peculiar that it serves as an excellent love letter to the classic motion animated platformers from the past such as prince of persia.

The short experience this game provides to the player will have you feeling nostalgic for a past that never existed and I think if any other large team worked on this game it would have been compromised on so many levels. Yet the small "outsider" indie team that made this beautiful love child, created a concise and elegant experience I think anyone can enjoy.

I see many reviewers saying the controls are clunky but the controls never bothered me personally, if you are worried about it then buy the game, give it a shot, and if its unbearable then refund it. I'm willing to bet you will enjoy yourself and be left wanting a similar experience that no other game can provide.

I have never experienced this kind of games as I am too young, but The Eternal Castle [REMASTERED] has been a very, very, enjoyable experience. I highly suggest playing the side mode after beating the main game. And yes, the game keeps chaning past NG+3.

The Eternal Castle [REMASTERED] – remaster gry, której nie było. Produkcja nie próbuje być wierną rekonstrukcją rzekomego zaginionego klasyka, ale raczej oddać ducha tamtych doświadczeń – tego, jak mogło wyglądać granie w tę legendarną pozycję, przynajmniej w wyobraźni. Legenda oryginału służy przede wszystkim jako ciekawy zabieg marketingowy oraz wyraźny kierunek artystyczny - uwspółcześniony hołd dla epoki Another World i Flashbacka.

Już od pierwszych chwil rzuca się w oczy charakterystyczna estetyka wizualna, oparta na dwubitowym trybie graficznym CGA z jego ikonicznymi odcieniami cyjanu i magenty. Choć paleta tych czterech kolorów bywa zmieniana w niektórych scenach, pozostaje to zgodne z ograniczeniami technologicznymi epoki, którą przywołuje. To, co wykracza poza możliwości tamtych czasów, to zdumiewająca płynność animacji oraz imponująca liczba sprite’ów pojawiających się jednocześnie na ekranie. Gracz niejednokrotnie staje w obliczu hord przeciwników, a także masywnych, zaskakująco szczegółowych bossów, którzy mogliby doprowadzić ówczesne komputery do palpitacji procesora.

Mogłoby się wydawać, że cztery kolory nie wystarczą na pokazanie czegokolwiek. Jednak twórcy udowodnili, że nawet z takimi ograniczeniami można stworzyć szereg różnorodnych i pełnych detali lokacji będących pulpowym przeglądem postapokaliptycznych scenariuszy. Od mrocznych korytarzy posiadłości rodem z Resident Evil, przez zrujnowane wojną miasta, po pełne kultystów ruiny - każda sceneria zachwyca kreatywnym wykorzystaniem obrysów i subtelnym sugerowaniem detali za pomocą zaledwie kilku pikseli. Rezultatem są unikalne i wyraziste obrazy, które na długo zapadają w pamięć.

Całości dopełnia hojna dawka efektów cząsteczkowych, tchnąca życie w te minimalistyczne pejzaże. Ulewny deszcz rozświetlają potężne błyskawice, rozgrzane powietrze wiruje wokół statku kosmicznego wchodzącego w atmosferę, a drobinki szkła sypiące się z rozbitych szyb przypominają śnieżne płatki w mroźny, zimowy wieczór. Nie brakuje tu dynamicznych scen.
Jedynym problemem jest czasami bardzo nieczytelny font. Rozczytanie tego bez mrużenia oczu to wyzwanie.
W tę podróż przez minimalistyczną, pogrążoną w wojnie Ziemię wyrusza Adam lub Ewa – ostatnia nadzieja statku pełnego kolonistów krążącego na orbicie planety. Zasoby są na wyczerpaniu, a poprzednia misja ratunkowa zaginęła bez śladu. Nie ma czasu na wahanie – trzeba postawić wszystko na jedną kartę, by ocalić zaginioną poprzedniczkę i uratować kolonistów przed niechybnym końcem.

Pod względem rozgrywki The Eternal Castle przypomina tzw. filmowe platformówki, jak wspomniany wcześniej Another World. Charakteryzowały się one skupieniem na narracji oraz płynnym, niemal naturalistycznym odwzorowaniem ruchów postaci – efektem zastosowania techniki rotoskopii. Gdy bohater przeskakuje przepaść, prawdopodobnie zawiśnie na krawędzi, a upadek z wysokości wymusi przewrót, aby uniknąć obrażeń.W gruncie rzeczy to Nathan Drake w 2D – choć z mniej responsywnym sterowaniem. W duchu klasyków epoki ruchy postaci cechuje pewna ociężałość, co wymaga planowania każdego działania z lekkim wyprzedzeniem. Taki styl sterowania bywa frustrujący, szczególnie podczas walki, ale idealnie wpisuje się w retro atmosferę.

Podobnie jak konieczność zachowawczego podejścia do eksploracji, bo gra nie stroni od nie fair rozmieszczonych pułapek czy przeciwników zdolnych zabić jednym atakiem. Śmierć czai się tu na każdym kroku i jest częstą dolegliwością. Nawet bardzo częstą. Na szczęście przy pierwszym przejściu punkty kontrolne są hojnie rozmieszczone, co łagodzi frustrację. Prawdziwe wyzwanie pojawia się dopiero w trybie NG+ oferującym rozgrywkę godną DOS-owej pozycji.

Myślę, że miłośnikom retro nie trzeba więcej polecać The Eternal Castle. Nie tylko idealnie trafia w nostalgiczne struny, ale też pozwala uniknąć frustrującego zderzenia z wyższym progiem wejścia dawnych pozycji. Niemniej, nie trzeba pamiętać czasów kartridża łupanego, by docenić fenomenalną, minimalistyczną oprawę graficznę, cudowny synthowy soundtrack czy wciąż świetną rozgrywkę i atmosferę. To nie tylko kapsuła czasu, ale też małe i krótkie dzieło sztuki. Gwarantuje dobrze spędzony wieczór.

The Eternal Castle is a pretty interesting game. Honestly the main reason I picked it up was its art style, it only uses up to 4 colors at one time which is both a blessing and a curse. It can look super interesting, but at times some of the action is hard to see due to these graphics.

But I mean the gameplay honestly while ok is not the best. They tried to go for a realistic movement "Prince of Persia" style which is cool but sometimes the weighty nature doesn't feel that good. Especially with the bosses which shoot projectiles in a bullet hell manner which are absolutely nearly impossible to dodge like this until you find out about the roll.

The game also doesn't explain a lot of mechanics to you which are really important like the roll, switching weapons or more.

The parkour is quite nice, but the combat is boring, it's either spamming while not knowing what's going on, or the bosses are just spamming 1 same mechanic, and the last one is extremely artificially difficult with its annoying sphere mechanic. The other bosses, even if they look cool, have super basic ways to defeat them, like the 2nd to last one, who I actually played the game for, as I thought the mech's design was cool, is just simply baiting it to try and hit you, climbing on its fist and attacking the pilot, about 4 times in a row...

For the price though, I'd say it's worth it, the story is short and sweet, the lore is interesting, but the gameplay isn't really there outside of the parkour, being only £6, but £3.59 on discount, I'd say to give it a go.

I'd say it's about a 6/10

This game is absolutely amazing. I just wish it was longer.

Very unique art. Is amazing how the scenes can be built with only 3 or 4 colours

The Eternal Castle [REMASTERED] is a neo-retro masterpiece

incredible, if you miss flashback, another world... just get it.

Fantastic omage to oldies. Excellent sound design and animation.

one of my favourite games period. not for everyone tho it has clunky controls, eye straining graphics and its really hard. i haven't even completed the second part (don't know what else to call it) yet. but for whatever reason i love this game because of this things not in-spite for them.

Fun stylized platformer.

[ENG]
2D side scroller game that heavily reminds of classic games like Another World. It intentionally emulates the controls of those games and it took me a bit of time to get used to them, but once I did I thought they were pretty satisfactory in a way. The animations are really fluid and that helps too. The gameplay is a mix of platforming and combat sections. While the combat system is not that deep, these sections make room for some level of planning about what weapons to use, what enemies prioritize, how to use the space, etc. The difficulty is quite good, it's not an easy game but it's also not frustrating. There's also a lot of checkpoints so you don't lose too much progress when you die.

The visuals are very solid and, in spite of consisting basically of silhouettes and 4 colors, you can clearly see what's going on. Each area has its own unique atmosphere and aesthetic and there's some impressive and memorable sceneries.

There's very little text and dialogue but every level is detailed enough so you can infer what has happened there.

I recommend playing The Eternal Castle, but keep in mind that this type of game is not for everyone. You can beat it in about 3 or 4 hours and it has a very unique and nostalgic feel.

[ESP]
Juego de plataformas y acción de scroll lateral en 2D que recuerda mucho a clásicos como Another World. Los controles emulan intencionalmente a los de esos juegos y me costó un poco acostumbrarse a ellos, pero una vez lo hice me resultaron satisfactorios en cierta forma. Ayuda que las animaciones sean tan fluidas. El gameplay es una mezcla de plataformas y secciones de combate que, aun sin ser un sistema muy profundo, permiten cierta planificación en cuanto a qué armas usar, qué enemigos priorizar, cómo usar el espacio, etc. Para mí tiene un nivel de dificultad muy bueno, no es un juego fácil pero tampoco llega a ser frustrante por lo general. También tiene muchos puntos de guardado y no pierdes demasiado progreso al morir.

El estilo artístico está muy logrado y a pesar de ser básicamente siluetas y 4 colores consigue ser legible y que cada área tenga una atmósfera y estética distintas, además de crear algunos escenarios bastante bonitos y memorables.

El juego no tiene apenas texto pero las varias zonas que visitas a lo largo de la aventura están lo suficientemente caracterizadas como para que puedas imaginarte qué ha pasado.

Recomiendo The Eternal Castle aunque hay que tener en cuenta que este estilo de juego no es para todo el mundo. Es cortito (3 ó 4 horas) y tiene una atmósfera muy única y nostálgica.

Cool game. Reminds of Another World but less developed (and no companion). Recommend to everyone who likes retro ones.

Really cool cinematic platformer with a mystic and enigmatic tone. The art style and the animation are superb! It's really short but it has some extra modes when you finish it which are REALLY challenging, so if you really liked it and are into hardcore sh*t, you'll have plenty of fun. I just enjoyed the epic main story, which I finished in a bunch of hours, and I don't need more, it was INTENSE and SATISFYING.

Pretty sweet Another World type platformer. They did a really good job within the extreme limitations on graphics they set for themselves. Some remarkable imagery despite a palette of 4 colors and pre-DOS pixel resolution. You can burn through it in probably 2-3 hours. Has some frustrating combat sections but by and large feels good to play. It's also much more forgiving than those older heavy momentum games. Still, it would behoove you to learn and make use of the walk button your first playthrough.

The trailer was incredible. Too bad 90% of the game doesn't looks like the trailer, and ugly and bland. The game is from 5 years ago and there is still a LOT of bug. The controls aren't a tribute to 80/90s games, I've played to these old games and The Eternal Castle's controls are an atrocity making me feel my buttons works 50% of the time. Same with my keyboard, so my computer isn't the issue.
LORE is... Like, a few sentences here and there. That's it. Any teenager wouldn't have wrote something more interesting.
I like to be surprised and I trusted the trailer. BIG mistake. This is trash and a huge wasting of talented graphic designers. If the designers coded the game (which is probably the case since there are so many issues 5 years after release), hire some actual devs next time.
Too bad I bought this game a long time ago, I would have a refund very quickly but nah, I tried to play for 3h to this game and it was just painfully frustrating and disappointing.
It's funny because it's supposed to be a fake remaster. Well, it's actually a fake game since the game is the opposite of the trailer, bland, lazy, boring + bugs and awful laggy controls. Sometimes my character was standing still for 5 seconds for no reason. Controller, keyboard, no thing worked. This game is a mess and you cannot seriously sell this 5 years after release.

Developed for an audience of roughly 9 people, I seriously can't believe this game exists.

Between the crisp animations, great setpieces and the expected unforgiving difficulty typical for cinematic platformer, I sure am glad this game exists though.

God I have such fond memories of playing the original with my dad back in '87 two years before I was born.

They somehow managed to keep everything authentic while running on modern hardware. True game preservation like this needs to become the norm.

Can we please get a sequel to this already? thanks.

👍